Κι ο Θεός έπλασε τη μητέρα...

Κι ο Θεός έπλασε τη μητέρα ...του Κοέλιο.

Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο 

και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. 

Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.
- Εργαστήκατε πολύ, Κύριε,

 δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. 

Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες,

 έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!
- Το πρόβλημα δεν είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός.

 Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: 

ένα, για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες 

και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα,

 ένα άλλο, για να το κοιτάζει με αυστηρότητα,

 όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες 

και το τρίτο, για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, 

όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!
Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.
- Κι αυτό τι είναι;
- Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. 

Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει,

 θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, 

με τα παιδιά, με το σπίτι.
- Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο,

 Κύριε, είπε ο άγγελος.

 Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο

 με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κ.λπ.
Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. 

Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:
- Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση,

 ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, 

τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. 

Αλλιώς, δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.
Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. 

Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει.

 Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:
- Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά 

υπερβολικά πολλά πράγματα σε αυτό το πρότυπο μητέρας.
- Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.
- Και σε τι χρησιμεύει;
- Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.
- Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! αναφώνησε ο άγγελος.

 Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε, για να συμπληρωθεί το πρότυπο.
Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:
- Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, 

το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.
Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο 

κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.